وبلاگ

همیشه ابتدا از درستی استناد در طرح سؤال مطمئن شوید و سپس مبتنی و مستند بر آن اطلاعات متقن، سؤال را برای ذهن خود یا دیگران مطرح نمایید. بسیاری از سؤالات و شبهات، به خاطر اطلاعات غلط اولیه در صورت مسئله می‌باشد.

حال در کجای قرآن کریم آمده است که ظالم و مظلوم یکسان عذاب می‌شوند؟! که بر اساس آن بپرسیم پس تکلیف شهداء یا جانبازان یا اسراء یا هر مظلوم دیگری چه می‌شود؟!

الف - در قرآن کریم، آیات فراوانی در خصوص ظلم، ظالم و ظالمین وجود دارد، مثل: «إِنَّهُ لا یُفْلِحُ الظَّالِمُونَ - همانا ظالم‌ها به فلاح نمی‌رسند/  الانعام/21)» - «وَاللّهُ لاَ يَهْدِي الْقَوْمَ الظَّالِمِينَ – و خداوند قوم ظالم را هدایت نمی‌کند / آل عمران، 86» - «وَاللّهُ لاَ يُحِبُّ الظَّالِمِينَ – و خداوند ظالمین را دوست ندارند / آل‌عمران 57» … و ده‌ها آیه‌ی دیگر؛ اما واژه "مظلوم" فقط یک بار آورده شده است:

«وَلاَ تَقْتُلُواْ النَّفْسَ الَّتِي حَرَّمَ اللّهُ إِلاَّ بِالحَقِّ وَمَن قُتِلَ مَظْلُومًا فَقَدْ جَعَلْنَا لِوَلِيِّهِ سُلْطَانًا فَلاَ يُسْرِف فِّي الْقَتْلِ إِنَّهُ كَانَ مَنْصُورًا» (الإسراء، 33)

ترجمه: و خونى را كه خدا محترم شمرده مريزيد، مگر آنكه كشتن او حق باشد، و كسى كه بى‏گناهى را بكشد ما براى ولى او سلطنت و قدرت قانونى قرار داده‏ايم (قصاص، دیه) پس نبايد كسى در خونريزى از حد تجاوز كند كه كشته بى‏گناه به وسيله قانون يارى شده.

ب – پس اگر در احادیثی به این مضمون آمده است که «ظالم و مظلوم» هر دو مسئولند، اولاً منظور تمامی مظلومان نیست و ثانیاً می‌فرماید که مسئول هستند، یعنی مورد سؤال و مؤاخذه قرار می‌گیرند. به این می‌گویند: چرا ظلم کردی؟ به آن می‌گویند: چرا ظلم را پذیرفتی؟ و باید پاسخگو باشند.

پس منظور کسانی هستند که قدرت دفاع از حق خود را دارند؛ ولی دفاع نمی‌کند و عمدا زیر بار ظلم می‌روند و به عبارت روشن‏تر از ظالم پیروی می‌کند. اما کسی که ظلم بر او تحمیل شده و چاره و امکانی برای دفاع و دفع ظلم نداشته که مؤاخذه نمی‌شود و معذب نمی‌گردد. مگر تمامی اهل عصمت علیهم السلام، مظلوم نبودند؟ مگر مورد ظلم واقع نشدند؟

اگر کسی، دیگری را به ناحق بکشد، قاتل می‌شود “ظالم"، و مقتول می‌شود مظلوم"، حال آیا هر دو به جهنم رفته و عذاب می‌شوند؟! مثلاً امریکایی‌ها، انگلیسی‌ها، اسرائیلی‌ها، سعودی‌ها، داعشی‌ها … و قربانیان آنها که مورد ظلم واقع شدند [مظلوم بودند]، هر دو یکسانند و هر دو معذب می‌شوند؟! البته که چنین نیست و در هیچ آیه و حدیث و روایتی نیز چنین نیامده است.

خداوند متعال مکرر فرموده که از کافر، مشرک، منافق و ظالم “تبعیت” و پیروی نکنید؛ به ظلمِ ظالم، خوشحال و یا حتی راضی نگردید، تا حد امکان، مقابل ظالم ایستادگی کنید، جهت براندازی ظلم و بر قراری قسط قیام کنید و … – بدیهی است کسانی که به خاطر کمی چرب و شیرین دنیا و هوس‌هایشان، به هر شکلی به ظلم ظالم، راضی می‌شوند، خوشحال می‌شوند، نه تنها استقامت نمی‌کنند، بلکه به صورت مستقیم و یا غیر مستقیم حمایت و کمک می‌کنند، همه با همان ظالمین محشور می‌شوند، هر چند که ممکن است خودشان نیز قربانی ظلم  همان ظالمین قرار گرفته باشند.

ظلم نیست، فقط قتل و شکنجه و … نیست، بلکه حق به هر شکلی که ضایع یا کتمان گردد، “ظلم” می‌شود. لذا فرمود: ظالم‌تر از کسانی که به خدا دروغ و افترا می‌بندند، نیست. پس کسانی که سعی دارند با تحریف، دروغ، افترا، جوّسازی، شبهه‌پراکنی و …، علیه خدا و اسلام ضد تبلیغ کنند، همه از ظالم‌ترین‌ها هستند، به نفع دشمنان کار می‌کنند و غالباً خودشان نیز قربانی همان طواغیتی می‌شوند که عمری به آنها خدمت کرده‌اند:

«وَمَنْ أَظْلَمُ مِمَّنِ افْتَرَى عَلَى اللّهِ كَذِبًا أَوْ كَذَّبَ بِآيَاتِهِ إِنَّهُ لاَ يُفْلِحُ الظَّالِمُونَ» (الأنعام، 21)

ترجمه: و كيست‏ستمكارتر از آن كس كه بر خدا دروغ بسته يا آيات او را تكذيب نموده بى ترديد ستمكاران رستگار نمى‏شوند.

«وَمَنْ أَظْلَمُ مِمَّنِ افْتَرَى عَلَى اللّهِ كَذِبًا أُوْلَئِكَ يُعْرَضُونَ عَلَى رَبِّهِمْ وَيَقُولُ الأَشْهَادُ هَؤُلاء الَّذِينَ كَذَبُواْ عَلَى رَبِّهِمْ أَلاَ لَعْنَةُ اللّهِ عَلَى الظَّالِمِينَ» (هود، 18)

ترجمه: و كيست ستمكارتر از آن كس كه دروغ را به خدا افتراء مى‏بندد، اينگونه افراد بر پروردگارشان عرضه مى‏شوند و گواهان خواهند گفت: خدايا اينها بودند كسانى كه بر پروردگار خود دروغ بستند، آگاه باشيد كه لعنت خدا بر ستمكاران است

*-  دقت کنیم که حتی به مؤمنین می‌فرماید که برای قسط قیام کنید و مبادا به خاطر این و آن یا منافع شخصی از اهداف ظالمین تبعیت کنید، یعنی ممکن است که چنین رفتاری از مؤمن نیز صادر گردد:

«يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُواْ كُونُواْ قَوَّامِينَ بِالْقِسْطِ شُهَدَاء لِلّهِ وَلَوْ عَلَى أَنفُسِكُمْ أَوِ الْوَالِدَيْنِ وَالأَقْرَبِينَ إِن يَكُنْ غَنِيًّا أَوْ فَقَيرًا فَاللّهُ أَوْلَى بِهِمَافَلاَ تَتَّبِعُواْ الْهَوَى أَن تَعْدِلُواْ وَإِن تَلْوُواْ أَوْ تُعْرِضُواْ فَإِنَّ اللّهَ كَانَ بِمَا تَعْمَلُونَ خَبِيرًا» (النّساء، 135)

ترجمه: اى كسانى كه ايمان آورده‏ايد پيوسته به عدالت قيام كنيد و براى خدا گواهى دهيد هر چند به زيان خودتان يا [به زيان] پدر و مادر و خويشاوندان [شما] باشد، اگر [يكى از دو طرف دعوا] توانگر يا نيازمند باشد باز خدا به آن دو [از شما] سزاوارتر است، پس از پى هوس نرويد كه [درنتيجه از حق] عدول كنيد و اگر به انحراف گراييد يا اعراض نماييد قطعا خدا به آنچه انجام مى‏دهيد آگاه است.

«يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُواْ لاَ تَتَّخِذُواْ آبَاءكُمْ وَإِخْوَانَكُمْ أَوْلِيَاء إَنِ اسْتَحَبُّواْ الْكُفْرَ عَلَى الإِيمَانِ وَمَن يَتَوَلَّهُم مِّنكُمْ فَأُوْلَئِكَ هُمُ الظَّالِمُونَ» (التّوبة، 23)

ترجمه: اى كسانى كه ايمان آورده‏ايد اگر پدرانتان و برادرانتان كفر را بر ايمان ترجيح دهند [آنان را] به دوستى مگيريد و هر كس از ميان شما آنان را به دوستى گيرد آنان همان ستمكارانند.